Бороо чи ганцхан жил оролгүй хүлээчих...

Хүн хэмээгч эрхэлж ноолсоор
Эх дэлхий өнгөө алджээ
Дэлхий ээж бороогоор л тэжээгдсээр
Эцэж туйлдаа хүрчээ

Бороо хэмээх ариун усаар
Үрээ гэсэн сэтгэлээ сүлж
Үхэх сэхэхийн заагт хүрчээ
Хүн түүнийг үл хайрлана

Хатаж цөл болсон уруулыг нь битгий норго. Хүн хараг
Гандаж хуурайшсан царайг нь битгий угаа. Хүн анзаараг
Нулимс нь болж буу уна. Хүн мэдэг
Ундаа нь болж бүү амраа. Хүн үзэг

Гол горхийг битгий сэргээ.
Салхи шороог битгий намжаа
Ургамал ногоог хатахыг хар
Ус амьдрал гэдгийг хатуу сануул

Тэнгэр чи ганцхан жил бүрхэлгүй хүлээчих
Үүл чи нэг л удаа хуралгүй өнжчих
Бороо чи нэг л удаа оролгүй тэвччих
Ижий та нэг л удаа тэвччих